November 2024
September 2024
August 2024
July 2024
June 2024
May 2024
April 2024
March 2024
February 2024
January 2024
December 2023
November 2023
October 2023
September 2023
August 2023
July 2023
June 2023
May 2023
April 2023
March 2023
February 2023
January 2023
December 2022
November 2022
October 2022
September 2022
August 2022
July 2022
June 2022
May 2022
April 2022
March 2022
February 2022
January 2022
December 2021
November 2021
September 2021
August 2021
July 2021
June 2021
May 2021
March 2021
February 2021
January 2021
December 2020
November 2020
October 2020
September 2020
August 2020
July 2020
June 2020
May 2020
April 2020
March 2020
January 2020
December 2019
November 2019
September 2019
August 2019
April 2019
March 2019
February 2019
January 2019
December 2018
October 2018
September 2018
August 2018
July 2018
June 2018
April 2018
March 2018
January 2018
December 2017
October 2017
September 2017
August 2017
July 2017
May 2017
April 2017
March 2017
February 2017
January 2017
December 2016
November 2016
October 2016
September 2016
July 2016
June 2016
May 2016
April 2016
March 2016
February 2016
January 2016
December 2015
September 2015
July 2015
June 2015
May 2015
April 2015
March 2015
January 2015
December 2014
October 2014
September 2014
August 2014
June 2014
May 2014
April 2014
February 2014
December 2013
November 2013
October 2013
September 2013
August 2013
July 2013
May 2013
April 2013
March 2013
February 2013
January 2013
December 2012
November 2012
October 2012
September 2012
August 2012
June 2012
May 2012
March 2012
January 2012
December 2011
July 2011
June 2011
May 2011
April 2011
March 2011
February 2011
January 2011
December 2010
October 2010
September 2010
August 2010
July 2010
June 2010
May 2010
March 2010
February 2010
January 2010
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
July 2009
June 2009
May 2009
April 2009
March 2009
February 2009
January 2009
December 2008
November 2008
October 2008
September 2008
August 2008
July 2008
June 2008
May 2008
April 2008
March 2008
February 2008
January 2008
December 2007
November 2007
October 2007
September 2007
August 2007
July 2007
June 2007
May 2007
April 2007
March 2007
February 2007
January 2007
December 2006
November 2006
October 2006
September 2006
August 2006
April 2006
March 2006
February 2006
January 2006
December 2005
November 2005
October 2005
September 2005
August 2005
July 2005
June 2005
May 2005
April 2005
March 2005
February 2005
January 2005
December 2004
November 2004
October 2004
September 2004
August 2004
July 2004
June 2004
January 2004
December 2003
November 2003
October 2003
September 2003
                
info at bbgoal.com
rouyasadr at yahoo.com


Enter Your Email
 





فیزیوتراپی اقتصاد ایران
November 22, 2024

وزیر کار در جمع تولیدکنندگان اتاق تهران گفته است: «اقتصاد ایران جراحی نمی‌خواهد بلکه نیازمند فیزیوتراپی است.»

تصور کنید نظر وزیر محترم در باره بیماری اقتصاد ایران در یک کمیسیون پزشکی به بحث گذاشته شود. احتمالاًچیزی می‌شود توی این مایه‌ها:

-وقتی می‌گذارند هر یقنلعلی بقالی برایش نسخه بپیچد، نتیجه‌اش می‌شود این. دیگه بیچاره نا نداره حرکت کنه. زخم بستر هم که گرفته. فیزیوتراپی کدومه؟

-هی گفتیم آزادش بذارید بره یک کلینیک درست‌وحسابی. این بیمارستان‌های دولتی و میدانی و اینا که اعتبار ندارند. نابلد بودند، عضو سالم برایش نذاشتند، تا ناکجاآبادشو آباد کردند. حالا هی بیا و درستش کن.

-نابلد کدومه قربونت برم؟ خیلی هم «دبش»! کارشونو بلد بودند.

- اختلال دوقطبی هم که داره. بعضی وقتا دچار شیدایی می‌شه هی خاصه‌خرجی می کنه پول می‌ریزه توی جیب چین و ماچین، بعضی وقتا دچار افسردگی می‌شه می‌گه جیبم خالیه دست می‌کنه توی جیب مردم.

-باید رژیم بگیره به نظرم

-این‌جوری که رژیم اونو گرفته قربونت برم!

-پس حالا که این‌جوریه رژیمشو باید عوض کنه.

-(خودش را می‌زند به نشنیدن): نمی‌تونه نفس بکشه. ضربان قلبش هم نامنظمه. تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی می‌خواد. زود باید بردش اتاق احیا

-کجای کاری؟ مشکل مغزی پیدا کرده. به شوک مغزی احتیاج داره. اصلاً احتمال مرگ مغزی هست.

- تشخیص من اسکن شکمی است. این‌همه پول خورده، کجا رفته؟

-یعنی تو نمی‌دونی کجا رفته؟

- بابا، بحث سیاسی ممنوع!


ده روش نقد سیاسی در ایران
November 6, 2024


1-روش ایشالا ماشالا گرایانه: دعوت به صبر و سپردن آینده به خدا.
شاهد مثال: «چهار پنج قرن طول کشید تا ایلامی‌ها جایشان را دادند به مادها. الکی که نیست. اوضاع خودش کم کم اصلاح می‌شه. اینا هم ایشالا ماشالا بالاخره رفتنی‌اند.»

2. روش "کی بود، کی بود، من نبودم" گرایانه: متهم کردن تمامی ذرات عالم وجود به‌جز خودم به‌عنوان عامل بدبختی.
شاهد مثال: «من اصلاً اون روزایی که انقلاب شد اینجا نبودم، توی کره مریخ بودم.»

3. روش ذات ‌گرایانه
: گنجاندن تمام آدم‌ها از هابیل و قابیل گرفته تا میرزا کوچک خان جنگلی در قالب ویژگی‌های ذاتی و لایتغیر؛ ولو به ضرب‌وزور.
شاهد مثال: «ایشون ذاتاً همون آدم کج‌فکر بی‌شعور کج‌رفتاریه که من می‌گم. حرف درستی هم اگه زد، غلطه.»

4. روش لایک ‌گرایانه: تحلیل کشکی بر اساس لایک‌خور بودن افاضات در فضای مجازی.
شاهد مثال: « تحلیل تکان‌دهنده راجع به بیگ‌بنگ دوم در ایران که صدا و سیما از دستش دررفت و نتونست سانسورش کنه. با افتخار لایک کن و تا می تونی توی گروهها فوروارد کن تا 100 میلیون ایرانی ببینند....»

5. روش آنتاگونیستی گرایانه
: کشاندن پای دشمن فرضی و قرضی در تمام ماجراهای بشری و غیربشری از سوراخ لایۀ ازن گرفته تا انقراض نسل پلنگ مازندرانی.
شاهد مثال:«دشمن دارد توطئه می‌‌کند.»

6. روش کشکی-پشمی گرایانه: تحلیل در ایکی ثانیه از طریق خواب‌نما شدن.
شاهد مثال: «من یه چیزی دیده‌ام که بهت می‌گم. کار، کار خودشونه... آقا بی‌زحمت همین‌جا پیاده می‌شم.»

7. روش دموکرافاشیسم گرایانه
: ستایش دموکراسی و آزادی در نشست‌ها و اجتماعات اونور آبی با چاشنی حملۀ فیزیکی و شیمیایی و فحش ناموسی و غیر ناموسی به کسانی که مثل ما فکر نمی‌کنند و وعدۀ بردنشان تا پای اعدام و چوبۀدار.
شاهد مثال: «در فردای آزاد و دموکراتیک، تلاش می‌کنیم سر به تن مخالفانمان نباشد.»

8. روش ماکیاول گرایانه: تحلیل با کمک توأمان بادنما و مرحوم مغفور ماکیاول.
شاهد مثال: «تحلیل بنده بستگی به نظر «ایشون» داره، هرچه آن خسرو گوید، شیرین بود.»

9. روش نقطه‌چین گرایانه
: واردکردن پای برخی بستگان مؤنث سببی و نسبی‌ طرف مخالف در بحث‌های فضای مجازی؛ باشد که متنبٌه شود و از خودش خجالت بکشد! استفاده از این روش در برخی اوقات ممکن است نشانۀ کول و باحال بودن هم بشمار آید وبهتر است از سوی مخاطب در خلوت دنبال شود.
شاهد مثال: «...»

10. روش قالبی ‌گرایانه
: جای دادن همه پدیده‌ها در یک قالب تحلیلی سفت‌و‌سخت که دست نخورده از گذشتگانمان به ما ارث رسیده است و مخالفت با آن حکم کفر ابلیس را دارد.
شاهد مثال:«حقیقت همین است که ما نزدیک پنج دهه است که می‌گوییم. اگر واقعیت جز این را می‌گوید، غلط می‌کند که می‌گوید و باید ظرف امروز و فردا خودش را به مقامات قضایی معرفی کند و اجدادش را جلو چشمانش می‌آوریم...»


کمدی دغدغۀ دانش‌آموزان
September 13, 2024

وزیر آموزش‌وپرورش در یک سخنرانی گفته که مهم‌ترین وظیفه‌اش ترویج فرهنگ نماز و قرآن و ایثار است و نماز باید دغدغه دانش‌آموزان شود. همچنین برای عملیاتی کردن این هدف ، «بخشنامۀ 12 ماده‌ای ترویج و توسعه فرهنگ نماز در وزارت آموزش‌وپرورش » صادر کرده. ما هم به‌نوبۀ خود، یکی از نمایشنامه‌های فولکلوریک را در قالب گفتگوی میان بچه‌ها و اولیا و معلمان با وزیر محترم آپدیت کردیم، باشد تا در گوشه‌ای از این عمل خداپسندانه شریک شویم:
دانش‌آموز: آقای کاظمی!
-بله
-خیلی ناظمی؟
-بله
-من کتاب می‌خوام
-ندارم
-واسه حساب می‌خوام
-ندارم
-من کلاس می‌خوام
-ابداً
-روی تراس می‌خوام
-ابداً
-کلاسات روشنه؟
-نه جونم
-حواست به منه؟
-نه جونم
-نمره‌م رو دیدی؟
-ها بله.
تو روم خندیدی؟
-ها بله
-با میانگین معدل 10 برای دانش‌آموزان دبیرستانی (شاگرد مذکور به علت پایین بودن سطح اطلاعات درسی، امکان یافتن عبارات هم قافیه را پیدا نکرده است-م)
-ها بله.
***
معلم بازنشسته: آقای کاظمی!
-بله
-من حقوق می‌خوام
-ندارم
-فقط یه چوغ می‌خوام
-ندارم
***
معلم: آقای کاظمی!
-دِ بگو
-امکانات کمه
-باشه
(دستیابی به ادامه دیالوگ فوق به علت مشکلات فنی و غیرفنی! ممکن نشد-م)
***
مادر دانش‌آموز: آقای کاظمی!
-بله
-کلاسا خرابه
-باشه
-دلامون کبابه
-باشه
-معلم نداری
-باشه
-شاگرد جا می‌ذاری (کنایه از اینکه به علت کمبود جا، ثبت‌نام نمی‌کنی-م)
-باشه
***
پدر دانش‌آموز: آقای کاظمی!
-بله
-کلاس فراوونه؟
-بله
-همه‌‌‌اش تو تهرونه؟
-بله
-شهریه‌‌اش گرونه؟
-بله
-آقای کاظمی!
-بله
-پس بگو چیکار کنیم؟
-وظیفه ما، ترویج فرهنگ نماز است و باید دغدغه دانش‌آموزان شود.
(دغدغه‌های لاهوتی و ناسوتی گروه نمایش که طی 45 سال گذشته تا ارتفاع قابل‌توجهی بالا رفته، با شنیدن این تعابیر همچنان اوج می‌گیرد و تا عرش اعلی بالا می‌رود و تماشاگران را گیج و خمار، همان پایین به حال خودشان رها می‌کند.)


در بیان کابینۀ وفاق ملی
August 14, 2024

... و وفاق در وفق ریشه دارد. تسمیه این لغت ازآن‌جهت کرده‌اند که فرد منتخب، بر وفق خواست ارباب قدرت به دامانش آویزد و سر تسلیم و رضا به‌پیش او آورد و منازعت با او نیاغازد که دنیا دو روز است و ارزش این حرفارو نداره و باید عارف بود و عارفانه زیست.
اخص وفاق که ملی‌اش نیز خوانند بر عرش نشاندن لابی‌گران و شکست‌خوردگان است که آن‌ها را بفرما زنند و روی سرشان حلوا-حلوا کنند و از هر چمن گلی زورچپان کنند و از خوان نعمت ائتلاف بهره دهند و در متابعت از آش شله‌قلمکار، به همه از سفره سهم خواهی پلاسی دهند و سهم شهنگان در آن گرد و قلمبه باشد. فی‌الفور سابقه نامزدهاب های وزارت و زعامت را هم شخم زنند و هر چه گفته و نوشته‌اند را غربال کنند و بر فرقشان کوبند و عبارات زشت و قبیحه‌ای چون شایسته‌سالاری و کارآمدی را باد هوا کنند و هرچه رعیت تناول آغازد که چی شنیدیم و چی شد، بدان التفات نکنند چندان‌که رعیت را گران آید که مگر مرض داشتیم رفتیم پای صندوق رأی و حرف‌های زشتی زند که متن وزین و سنگین حاضر را جای نبشتنش نیست.
زمره‌ای وفاق را مشبه با نفاق دانسته‌اند و حجت ایشان اینکه فرد را ارادت و اخلاص به ارباب قدرت چنان باشد که در راه وفاق، راه نفاق رود و وعده‌های الکی دهد
که شاعر فرماید:
مصرع:
ره چنان رو که قبلیا رفتند.
خواجه مصلح‌الدین طفیلی در رساله «مصباح الوفاقین» آورده: «ماذا اقول؟ الشبابی والصوتی یذهبون» که یعنی: «چی بگم من، جوونیم رفته، صِدام رفته دیگه و این موها را در آسیاب سفید نکردم و به مناسبات قدرت آگاهم و حرف، بی‌حرف» که قرائت دیگری است از ناگفته‌های مراحل انتخاب کارگزاران در حکومت‌های تاریخ بشریت و تن دادن به خواست اصحاب قدرت در راستای گور بابای رأی‌دهندگان. بیٌنۀ ما، این شعر مولاناست که ارتجالاً آن را از لسان پیروز انتخابات ریاست جمهوری دوران خود فرموده و مراحل انتخاب و رسیدن به وفاق ملی را به هیأتی غریب تئوریزه کرده است:
بیت:
نیست محرم تا بگویم بی نفاق، تن زدم و الله ‌اعلم بالوفاق
اینجاست که می‌بینیم شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی نیز خامه در کف گرفته و در وصف تصاحب کرسی‌های دولت، قاطبۀ رأی‌دهندگان به تغییر را از گرفتن دامن دولت که کنایه از دنبال کردن وعده‌های انتخاباتی مبنی بر انتخاب اصلح است بر حذر می‌دارد:
بیت:
کس نتواند گرفت دامنِ دولت به‌زور، کوشش‌ِ بی‌فایده است وَسمه بر ابرویِ کور
فتأمل...


خنده بر خود در آثار پزشکزاد
July 30, 2024

%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%D8%B2%D8%A7%D8%AF.jpg

self-depreciation (بر خود خندی) خود نقادی آلوده به استهزا و حتی تحقیر و تأسف است که برای ایجاد فضا و موقعیت طنز در آثار ادبی و هنری بکار می‌رود. از رهگذر استفاده از این شگرد است که آدم‌های اثر از خودشان فاصله انتقادی می‌گیرند و خود را در قالب آنچه نیچه «فاصله اندوه‌بار» می‌نامد تجربه می‌کنند: «از خود به درآید و از خود فاصله بگیرد و از بالا بر خود بخندد.» و درنتیجه به‌نوعی رابطه شناختی عمیق با فرد و جهان می‌رسند.
برای فصل‌نامۀ ایران نامگ ویژه ایرج پزشکزاد مقاله‌ای با عنوان «خنده بر خود در آینه آثار ایرج پزشکزاد» نوشتم و در آن با تمرکز بر دو اثر: ادب مرد به ز دولت اوست و دایی جان ناپلئون به بررسی استفاده پزشکزاد از این شگرد پرداختم. این شگرد در اولین اثر نقش رهایی و تسکین دارد و در دومی عمق می‌یابد و نگاهی درد شناسانه را بازتاب می‌دهد تا به کلیتی به نام فرهنگ ایرانی تسری یابد و نگاه آسیب شناسانه نویسنده را به زوایای زندگی جامعه ایرانی بازتاب ‌دهد. در حقیقت ذهن ایرانی در آینه خودخندی شخصیت‌های دایی جان ناپلئون خودش را می‌بیند و به خود وجودی‌اش می‌خندد.
ایران نامگ فصل‌نامۀ علمی-پژوهشی، مستقل و دوزبانۀ ایران‌شناسی است که در دانشگاه تورنتو منتشر می‌شود و اگر دوست داشتید می‌توانید این مقاله را از طریق لینک زیر دنبال کنید:
https://www.irannamag.com/article/%d8%ae%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%a8%d8%b1-%d8%ae%d9%88%d8%af-%d8%af%d8%b1-%d8%a2%d8%ab%d8%a7%d8%b1-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%ac-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%d8%b2%d8%a7%d8%af/