شنبه- دیروز در مناظره‌ای به اندیشه‌های فلسفی دوست و برادر عزیزمان، مورگان شوستر ورود نمودم که کتابش را پریشب مطالعه کرده بودم. ایشان در صدسال پیش بیان می‌کند که چگونه در آن زمان خانواده در آمریکا به بن‌بست رسیده بود و زنان ایرانی به عمق راهبردی حجاب اجباری نفوذ کرده‌ بودند. امروز دیدم عوامل نفوذی دشمن در فضای مجازی گفته‌اند وی همچه حرفی نزده. اوقاتم تلخ شد و قرار شد برادران به‌وقت مقتضی در فضای مجازی و حقیقی وارد عمل شوند و همچنین با هماهنگی برادر عزیزمان، ثقفی، مدیر ارشاد گیلان که در ستاد بنده فعال است خیزهای فرهنگی انجام شود.

یکشنبه- برای راهکار صبحانه چند طرح آماده نمودم تا این انرژی در لایه‌های مختلف بدن به طرز عادلانه‌ای توزیع شود. در همین رابطه فکر کردم وقت خوبی است که رئوس استراتژيك صادرات صیفی‌جات از قبیل هندوانه و خربزه و هلو را با سیاست‌های دبش اقتصادی تدوین کنم تا بتوانیم تحریم و اقتصاد و معیشت و زندگی مردم را به حول و قوه الهی دور بزنیم.

دوشنبه- هنگام عبور از خیابان شاهد قدری نابسامانی در وضعیت خانم‌ها بودم که نتیجه به بن‌بست رسیدن تمدن غرب است که تا حالا یک هماورد تمدنی نداشته است و فقط روسیه قدری عمق گفتمانی‌اش بالاست و افغانستان هم دارد به حول و قوه الهی قدری بالا می‌رود. معتقدم یکی از امتیازهای ما و برادرانمان در افغانستان این است که امروز دنیا می‌بیند تمدنی پیداشده که برای زن‌ها جایگاه‌های متعددی نظیر مادر و همسر و خواهر و عمه و خاله و مادر شوهر قرار می‌دهد و باید کاری کنیم که این ظرفیت بزرگ از سطح خیابان‌ها و ادارات به‌سوی اقتصاد آشپزخانگی ظهور و بروز پیدا ‌کند و درراه، استراتژی‌اش را تدوین کردم که متاسفانه ماشین پنچر شد و نقشه عملیاتی کردن ظرفیت‌های خودجوش مردمی، به بعد از ظهر موکول شد. تذکر دادم که بگویند قرار نیست اینها را شلاق بزنیم، تنبیه ملایم بکنیم مثل زندان و ساقط کردن از زندگی، کفایت می‌کند.

سه‌شنبه-در یک دانشگاه سخنرانی داشتم. دانشجویی از به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته‌ای توسط بنده پرسید. یادم آمد وقتی رئیس تیم مذاکرات هسته‌ای بودم در جلسات هفت هشت ساعته با اتکا به سیاست خارجی پیامبر که موضوع پایان نامه دکترایم بود به صورت لاینقطع ابعاد راهبردی و استراتژیک پویشی و رزمایشی فرصت‌ها را با توجه به فکت‌های تاریخی در ماجرای هابیل و قابیل برای طرف مذاکره شکافتم و از اندیشمندانی چون حاج منصور ارضی و رحیم‌پور ازغدی شاهد آوردم و از آنها تقاضا کردم این پیام را تا اسراییل برسانند که آنها اعتراف کردند چیزی از سخنانم دستگیرشان نشده و این، یعنی قدرت در اقناع خیز تمدنی و رهایی از سلطه تمدن غرب.

چهارشنبه- امروز فرصت شد قدری کنار خیابان با مردم مشتاق و علاقمند، بحث کنم. سایه درختان چنار خاطرات مرا از دستاوردهایم در دولت سایه طی سال‌های قبل زنده کرد. گفتم ما، در دولت سایه، مسائل کشور را در ۱۴۰۳ کارگروه تخصصی در رابطه با ۱۴۵۶ شاخص علمی رصد کرده‌ایم که نتیجه‌اش بالا رفتن گفتمان انقلاب بوده و با توجه به این خیزهای جهشی وقتی از سایه بیرون بیاییم قطعا دنیا را دچار اقناع گفتمانی می‌کنیم و همین‌طور ادامه می‌دهیم تا به حول و قوه الهی کشور و منطقه و بلکه دنیا را از بیخ، شخم بزنیم. مردم به شوق آمدند و حرف‌هایی گفتند که بموقع توسط افسران جنگ نرم و سخت، تشویق و تعقیب می‌شود.

پنجشنبه- بعد از ساعت اداري، جهت همراهی با قشر محروم، از سوارشدن به آسانسور اجتناب کردم و از پله‌ها استفاده نمودم. چراکه به قول حافظ شیرازی، رییس‌جمهور شایسته است در لباس فقر کار اهل دولت ‌کند. یادم افتاد از برادران عزیزمان از قبیل صحرایی و بذرپاش درخواست کنم در دولت آینده آنها هم بیایند و در لباس فقر ‌کار اهل دولت بکنند. چون آنها اهل پایداری‌اند و در گردآوری مال تجربه‌ها آموخته‌اند و امیدوارم با کمک ایشان و پایداری برادران بتوانیم به غنی‌سازی فقر و جهش تولید فقرا ‌کمک کنیم و عوامل بیگانه از قبیل طرفداران رفع نعمت تحریم و کرسنت و اف‌ای‌تی‌اف را از صحنه روزگار، شفاف‌سازی کنیم.

جمعه- فردا شنبه است و در مجمع تشخیص مصلحت، توانستیم نقشه استکبار و صهیونیسم را که می‌خواستند مردم عزیز ما را با تعطیلی شنبه و هماهنگی با اقتصاد جهانی به خاک سیاه بکشانند شکست دهیم . باید امروز استراحت کنم و قبل از خواب، استراتژی تدوین کنم که چطور زودتر به قله برسیم و انقلاب جهانی جلو بیافتد...