رویکرد فنومنولوژیک: انتخاب بر وزن انتصاب عملی را گویند که طی آن نام کاندیدای منتخب را اعلام کنند و مردم به او رأی دهند تا انتخاب شود.
رویکرد سینمایی: من بودم، حاجی نصرت، رضا پونصد، علی فرصت، آره و اینا خیلی بودیم، کریم آقامون هم بود. از ما آره، از اونام آره، که بریم رأی بدیم... نه گاز نه دنده دم صندوق اومدیم پایین، رفتم دیدم کسی نیست همه خوابیدن، تو نمیری به موت قسم خیلی تو لب شدم؛ حالا ما به همه گفتیم شور انتخاباتی بوده، مردم انتخاب کردن، شمام بگین مردم انتخاب کردن، آره، خوبیٌت نداره. واردین که!
رویکرد توتالیتر: میزان رأی مرکز است.
رویکرد از ما بیچاره‌تر هم هست : برو خدا را شکر کن ما باز این انتخاباتم داریم. بعضیا همینم گیرشون نمی‌یاد.
رویکرد پیشگویانه: برای پیشگویی هنوز زود است. باید به آرای باطله برای پیشتازشدن فرصت داد.
رویکرد معناگرایانه: این انتخاباتی که می‌گن یعنی چه؟!
رویکرد بی‌معنا گرایانه: می‌خوای به کی رأی بدی؟!
رویکرد سایکولوژیک: اظهار وجود نشانه عزت‌نفس است. شرکت در انتخابات تنها وسیله اصلاح‌طلبانه‌ای است که نشان دهد ما هنوز وجود داریم و نمردیم.
رویکرد موزیکال: روزنه‌ها، روزنه‌ها، منم می‌خوام راهی بشم، برم به مجلس برسم توی دریای مشکلات ماهی بشم، ماهی بشم...شاخ‌های غولو بشکنم، دنیارو زیرورو کنم، غصه‌های مردمو مثل دوره‌های قبل، رفو کنم...(برای دسترسی به متن کامل ترانه، ر.ک به: بیانیه 110 امضایی برای روزنه گشایی در انتخابات)
رویکرد خبری: خوشبختانه وضعیت از خالص‌سازی به مرحله غنی‌سازی رسیده و سانتریفیوژهای سیاسی، افراد با غنای صد درصد را شناسایی و به مردم عزیز برای انتخاب شدن معرفی می‌کنند.
رویکرد فلسفی: بر اساس وحدت وجود همه کاندیداها بالذات یکی هستند و هیچ فرقی بالمآل باهم ندارند. وحدت در کثرت یعنی همین.
رویکرد واقع‌گرایانه: اگر یک فراکسیون اقلیت تشکیل دهیم خوبی‌اش این است که فراکسیون اقلیت تشکیل داده‌ایم و توانسته‌ایم با تشکیل دادن فراکسیون اقلیت یک فراکسیون اقلیت تشکیل دهیم و از حضور در مجلس (که در رأس و ته و همه جای امور است) برای تشکیل فراکسیون اقلیت استفاده کنیم و این در تشکیل فراکسیون اقلیت نقش مهمی دارد.
