ابوالحسن نجفی چهره‌ی برجسته‌ی زبان و ادبیات فارسی، امروز بعد از ظهر درگذشت. "فرهنگ فارسی عامیانه" از آثار برجسته‌ی اوست که منبع مهمی برای دست اندرکاران طنزاست. این اثر از جهاتی با نمونه‌های مشابهش متفاوت است، اولاً این که با اتکا بر تسلط نویسنده بر اصول فرهنگ نویسی و نیز زبان و ادبیات فارسی نوشته‌شده است (و مثلاً با اثر مشابهی که جمالزاده نوشته از این جهت متفاوت است)، حاصل سالها تلاش مرحوم نجفی در ارتباط با یافتن زوایای زبان عامیانه و روزمره‌ی متداول مردم تهران در قرن 14 هجری است ، و واژه هایی را دربرمی‌گیرد که اغلب در فرهنگ‌های عمومی زبان فارسی یافت نمی‌شود. نجفی دراین اثر ذیل هر مدخل با آوردن شواهد و نمونه‌های متعدد نشان می دهد که چگونه می توان لغات را از حالت انتزاعی درآورد و در قالب زبان نوشتاری ریخت. ویژگی منحصر به‌فرد این فرهنگ، آوردن مفهوم عامیانه‌ی واژه‌های معیار زبان ادبی است. این کار درحقیقت کشف دوباره‌ی مفهوم عبارات در زبان روزمره و توصیف آن از رهگذر بررسی شیوه های کاربرد کلمات در جمله ها و متون ادبی است. او در این میان حتی مفهوم افعالی را که فقط در صیغه‌ی منفی به معنای بخصوصی به کار می روند نیزآورده‌است. مثلاً:"نکردن" به مفهوم "کوتاهی کردن:"نکردم یک هنری یاد بگیرم.". بی سبب نیست که مرحوم حق شناس ازاین اثر به عنوان "رستخیز واژه ها " یاد کرد... رستخیزی که حاصل تلاش چندساله‌ی نویسنده‌اش است. آیا نسل جوان امروز در عصر پرشتاب ارتباطات، اهل چنین رستخیزهایی که نیازمند بکارگیری توامان صبر و حوصله و سواد است، خواهد بود؟!...این، دغدغه‌ای است که هنگام نوشتن این سطور سراغم آمد.
نظرات (1)
سلام عرض شد
خسته نباشید
ما هم به روزیم و منتظر
Posted by راشدانصاری | January 28, 2016 10:03 AM