میدان ونک. نیمه شب. مردم دسته دسته. صدای بوق... صدای جیغ...صدای شعار برای تشکر از آنهایی که هستند و آزادند و آنهایی که نیستند و دربندند و برای یارهای دبستانی ... مردم روی تریلی که می رقصند و مردم توی میدان که دست می زنند و می خندند و گاه قری می‌دهند و مردمی که بلاتکلیف وهاج و واج به اطراف نگاه می کنند... در میان این کارناوال عجیب، عنصری است که همه را به هم پیوند می دهد: پرچم ایران، روی دستها ویا نقش بسته روی صورت‌ها و کلاه‌ها... عامل پیوند دیگری هم هست: بوق و بوق و بوق که در نبودِ آیین ِ شادمانی جمعی در این مرز و بوم، به طرز کر کننده‌ای زبان مشترک این جماعت شده است!...
نظرات (3)
آنقدر مديران كل و مسئولان ارشد فرهنگي ارشاد مرتب طرح هاي خلاقانه و ابتكاري متعدد براي شادي جوانان ارائه مي دهند كه بنده با اطمينان و يقين مي گويم و مي نويسم كه حتي اگر جوانان فوتبالي ما در جام جهاني 2018 به مرحله يك چهارم نهائي هم رفته و بر تيم هاي بزرگ جهاني مثل برزيل آلمان اسپانيا انگليس فرانسه و ... پيروز شوند و اصلا اول و قهرمان كل جهان بشوند، اما باز هم جوانان اون زمان هم بايد بيايند فقط همين پرچم را به دست بچرخانند و بوق بزنند و بوق بزنند و بوق بزنند!!!
Posted by ميرناصر بوذري | July 21, 2015 10:37 AM
سلام
خواندمت استاد
تبریک
Posted by راشدانصاری | July 23, 2015 10:41 AM
سلام
به امید شادی همیشگی مردم...
ممنون از بازدید شما
و اینکه هنوز ما را در خاطر دارید
Posted by بلغوریات | July 24, 2015 12:48 PM