نامه چاپ نشده ای از چارلی چاپلین برای اولین بار توسط ایسنا منتشر می شود.
این نامه را چارلی چاپلین برای دخترش جرالدین نوشته و باجناق چارلی چاپلین آن را در جریان یک اسباب کشی خانوادگی، کشف کرده و در اختیار ایسنا قرار داده است.در این نامه ،چاپلین اشاره هایی به نهضت فیلمنامه نویسی کمدی و طنز در کشور خود کرده است.گفتنی است که اخیرا معاون سیمای جمهوری اسلامی،ضمن تاکید برضرورت ایجاد نشاط و شادمانی در مردم،از تولید آثار طنز و کمدی به عنوان اولویت کاری سیما و تشکیل نهضت فیلمنامه نویسی خبر داده است و نامۀ حاضر به خوبی نشان می دهد که این نهضت،بعدی جهانی دارد.لازم به ذکر است که پیش از این نیز نامه ای از چارلی چاپلین به دخترش منتشر شد که حاوی پند و اندرزهایی در رابطه با پاکدامنی و عفت و درستکاری و کمک به بی بضاعت ها و سالخوردگان و رانندگان تاکسی است.متن این نامه بعدها تکذیب شد ولی پیام انسانی آن تا ابد در دل تاریخ خواهد ماند....
و اما متن نامۀ جدید:

دخترم جرالدین، سلام.سلامی چو بوی خوش آشنایی.مدتی است از تو دورم،و ملالی نیست جز دوری شما. تو کجایی؟در پاریس،روی صحنه تئاتر پرشکوه شانزه لیزه؟این را می دانم و چنان است که در این سکوت شبانگاهی،آهنگ صدا و آوای بشکنهایت را می شنوم.جرالدین،در نقش ستاره باش و بدرخش،ولی حدود را حفظ کن.عزیزم!پدر پیری در گوشه دیگر دنیا هست که قلب کوچکش به یاد تو می طپدو درگیر و دار پیوستن به نهضت فیلمنامه نویسی طنز و کمدی است. وقتی روی سن هستی به یاد او باش که ممکن است با اندک حرکت شنیعی از جانب تو، کارش را از دست بدهد.اگر هم می رقصی،برقص ولی با رسانه های بیگانه مصاحبه نکن و عکس دسته جمعی نگیر.عزیزم!کاری نکن که من برنامه ام عقب بیافتد.دنیا اعتبار ندارد.فردا دیدی مدیر عوض شد،پروژه ها کل یوم خوابید.
عزیزم،جرالدین!من طعم رد فیلمنامه را چشیده ام.من درد پادرهوایی طرح برنامه را کشیده ام.از همه اینها بالاتر،من رنج آن دلقک دوره گرد را که ماههاست دستمزدش عقب افتاده، با پوست و خون حس کرده ام.دنیایی که تو در آن زندگی می کنی،دنیای هنرپیشگی و موسیقی است.همیشه به خاطر داشته باش که دنیا محل گذر و دار مکافات است و ارزش آن را ندارد که با به طنز کشیدن اولیای امور از قبیل اولیای مدارس ومنازل و محافل و منابع و مراکز، نانت را آجر سازی(بگذریم از این که حالا هم نانها بهتر از آجر و سنگلاخ نیست و بیشتر متناسب با جهاز هاضمه احشام است.)عزیزم!شوخی با پزشکان ومهندسان وبقالان و قصابان و عطاران و کارگران و کارمندان و سوپران دریانی و زنها و مردها و بچه ها و غیره اصلاً درست نیست. به یاد داشته باش که طنز به مصداق جمله شریفۀ همه چی آرومه و من چقد خوشبختم ،باید پیام آور محبت باشد و به تزریق امید و شادی بدون درد و خونریزی توسط متخصص باتجربه خانم و آقا در محل بپردازد. دخترم،جرالدین!به یاد داشته باش که طنز باید فاخر باشد.طنز با تمسخر فرق دارد،با حرمت شکنی فرق دارد،با چهارچوب شکنی فرق دارد،با خط شکنی فرق دارد،با لودگی فرق دارد،با انتقاد فرق دارد،با نقد فرق دارد،با تحلیل فرق دارد،با شوخی فرق دارد،با خنده فرق دارد،با هزار کوفت و زهر مار دیگری فرق دارد.دخترم هیچ چیز و هیچ کس را نمی توان در این دنیا یافت که تو مجاز باشی با او شوخی کنی و یا به نقدش بکشی،مگر بعضی موارد که دوستانم در سیما به تو خواهند گفت. در آن صورت چه بسا بشکن ها و حرکات موزون و جنباندن ها در برخی نواحی نیز مجازو در ردۀ حرکات فاخر باشد.عزیزم، طنز،بند بازی است و تو باید مراقب باشی که روی کدام تشک نجات می افتی.چه بسیار بندبازانی را دیده ام که چه بسا دچار شکستگی در ناحیۀ لگن خاصره شده اند.نیمه شب آن هنگام که از سالن پرشکوه تئاتر شانزه لیزه و نور خیره کننده اش بیرون می آیی و در گرمای بخاری ماشین شخصی خود در رخوتی پایان ناپذیرغرق می گردی به یاد بیاور که هر آن ممکن است سرما بخوری. پس خودت را خوب بپوشان و به یاد بیاور که برهنگی بیماری بزرگ عصر ماست و سینه پهلو در مرحلۀ بعد قرار دارد.به مادرت گفته ام که در این خصوص برای تو نامه ای بنویسد.او از من بهتر معنی سینه پهلو را می داند.عزیزم! او بهتر از هر کسی می داند که ورود به دنیای طنز و کمدی تلویزیونی سخت است و به معرف و ضامن معتبر نیاز دارد. جرالدین عزیز!هر جا سخن از طنز است،نام خانم و آقای فلانی می درخشد.این واقعیت تلخ روزگار ماست.پس به یاد بیچارگان باش و دست نیازمندان را بفشار.شاید بعدها مجبور شوی زیر دستشان کار کنی.عزیزم،با این آخرین پیام نامه را پایان می دهم:نامه را در خلوت تنهایی خودت،روی طاقچه بگذار تا بعدها باجناقم بتواند آن را در اختیار جوامع بشری تشنۀ صلح و انسانیت و طنز فاخر قرار دهد.مرسی.فدایت:بابایی
(انتشار یافته در ایسنا)