*این مطلبم در روزنامه اینترنتی ایران ما منتشر شده است
-----------------------------------------------------------------------------------
1-در حالی که شعار انتخاباتی پرزیدنت ارزشی-ارتشی احتمالی آینده ،احمدی نزاد، "ما می
توانیم"بود،ما ، در راستای باد هوا بودن حرف، شعار مبهم این کاندیدای رده های آخر جدول های نظرسنجی را جدی نگرفتیم. غافل از آن که هزار نکته باریکتر ز مو اینجاست.
"ما می توانیم"یعنی:
*ما می توانیم قضاقورتکی رای بسا...ببخشید،...رای بیاوریم.
*ما می توانیم چند ساعته از قعر جدول به بالای جدول به شیوه معجزه آسایی صعود کنیم.
*ما می توانیم جامعه را به عصر دایناسورها برگردانیم.
*ما می توانیم مشکلات معیشتی کلیه مردم ایران و جهان و کهکشانها را در ایکی ثانیه با سخنرانی و حرف حل کنیم.
*ما می توانیم با حرف روی موج نارضایتی اقتصادی مردم سوار شویم و به ساحل قبضه کلیه مراکز قدرت برسیم.
*ما می توانیم با پنهان شدن پشت عکس شهید رجایی،تن آن مرحوم را به قاعده 9 درجه ریشتر در کلیه ساعات شبانه روز در قبر بلرزانیم.
*ما می توانیم رییس جمهور شویم و به ریش کلیه دنیا و مافیها بخندیم.(با توجه به ظواهر(!) امر،بعید نیست که دنیا به ریشمان بخندد و غلط می کند و ما اعلام جنگ می کنیم.)
*بقیه تواناییها،بعد از انتخاب شدن،در عمل،به اطلاع جهانیان خواهد رسید.

این هنوز از نتایج آخر شب است باش تا صبح دولتش بدمد
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2- منهم مثل خیلی از هموطنان دیگر،تصمیم گرفتم جام زهر را بنوشم و این بیانیه را امضا کنم و به هاشمی رای دهم....